सागर देबकोटा अछाम – उनलाई पहिलोपटक टिकटकको स्क्रिनमा देखेको थिए । त्यो उनको सरल मुस्कान, आँखा झिम्क्याउने तरिका, अनि गीतका शब्दसँग उनको समर्पण—सबैले मलाई मनलाई छोएको थियो। दिनहुँजसो उनको प्रोफाइल हेर्नु, उनी कहाँकी हुन् होला, कस्तो जीवन बाँचेकी छन् होला भन्ने सोच्नु मेरो दिनचर्या नै बनेको थियो।
सुरूको आकर्षण
त्यो टिकटक भिडियोले मलाई केवल मनोरञ्जन मात्र दिएन, एक प्रकारको भावनात्मक सम्बन्ध जोड्यो। मलाई लाग्थ्यो, “उनी हरेक दिन पोस्ट गर्छिन्, आफ्ना दिनका थुप्रै पलहरू बाँड्छिन्।” उनलाई कहिल्यै चिनेको भए पनि, उनीसँगै जोडिएको महसुस गरेको भए भन्ने लाग्त्यो ।
तर आजभोलि, उनी हराएकी छन्। कुनै नयाँ भिडियो छैन, कुनै अपडेट छैन। मैले दिनमा धेरै पटक उनको प्रोफाइल चेक गर्ने गरेको छु , तर शून्यता छ।
किन हराउँछिन्?
- सम्भवतः सामाजिक थकान:
सामाजिक सञ्जालमा लगातार सक्रिय रहनु, आफ्ना क्षणहरू अरूलाई देखाउनु, अनि प्रतिक्रियाको अपेक्षा गर्नु आफैंमा थकानपूर्ण हुन्छ।
सायद, उनी अहिले विश्राम गरिरहेकी छिन्।
हो, टिकटकले उनलाई चिनाएको हुन सक्छ, तर सधैंभरि ‘स्क्रिन’मा बस्नु उनको प्राथमिकता नहुन सक्छ।
टिकटक एक समयको अभिव्यक्ति थियो, तर वास्तविक जीवनका जिम्मेवारीहरूले उनलाई अल्झाएको हुन सक्छ।
परिवार, पढाइ, जागिर, वा अरू कुनै कारणले उनी टिकटकबाट टाढा भएकी हुन सक्छिन्।
सामाजिक सञ्जालमा कहिलेकाहीँ ‘नकारात्मक’ टिप्पणीहरूले पनि मानिसलाई टाढा गराउँछ।
उनी आफ्नो मानसिक शान्तिका लागि टिकटकबाट विश्राममा गएकी हुन सक्छिन्।
कहिलेकाहीँ जीवनमा यस्ता घटनाहरू हुन्छन्, जसले मानिसलाई अनपेक्षित रूपमा अदृश्य बनाउँछ। यो उनीमाथि निर्भर हुन्छ, कि उनी फेरि आउनेछिन् वा सधैंका लागि हराउनेछिन्।
उनलाई सम्झिनु स्वाभाविक हो। किनकि उनले कुनै न कुनै रूपमा मलाई जीवनमा एउटा खुसीको अनुभूति दिएको छ। तर सँगै, यो पनि बुझ्नुपर्छ कि सामाजिक सञ्जालका सम्बन्धहरू कहिलेकाहीँ वास्तविकताभन्दा टाढा हुन्छन्।
शायद, उनी फर्केर आउलिन्, अनि फेरि मुस्कुराउँदै आफ्ना भिडियोहरू पोष्ट गर्लिन्। वा सायद, उनी आफ्नो जीवनको अर्को अध्यायमा व्यस्त छिन्। मेरो लागि, उनको मुस्कान र उनको स्मृति नै पर्याप्त हुनुपर्छ।
“उनी र मेरो जीवनलाई छुनु संयोग थियो, तर मेरो सम्झनामा बसेर प्रेरणा दिनु नियति हो।”
